Ang Bardo Thodol, Pagpapalaya Sa pamamagitan ng Pagdinig sa Estado ng Pamamagitan ay karaniwang kilala as Ang Tibetan Book of the Dead. Ito ay kabilang sa mga pinakatanyag na gawa ng Buddhist panitikan.
Ang pagsulat ay pinakamahusay na kilala bilang isang gabay sa pamamagitan ng intermediate state (o bardo ) sa pagitan ng kamatayan at muling pagsilang. Gayunpaman, ang mga turo sa libro ay maaaring mabasa at pinahahalagahan sa maraming iba't ibang at banayad na antas.
Pinagmulan
Ang master ng India na si Padmasambhava ay dumating sa Tibet sa huling bahagi ng ika-8 siglo. Naaalala niya ang mga Tibetans bilang Guru Rinpoche ("Mahalagang Guro") at ang kanyang impluwensya sa Buddhist ng Tibet ay hindi mabilang.
Ayon sa tradisyon ng Tibet, binubuo ng Padmasambhava ang Bardo Thodol bilang bahagi ng isang mas malaking gawain na tinawag na Ikot ng Mapayapa at Makatarungang Mga Diyos . Ang tekstong ito ay isinulat ng kanyang asawa at mag-aaral, Oohe Tsogyal, at pagkatapos ay nakatago sa Gampo Hills ng gitnang Tibet. Natuklasan ang teksto sa ika-14 na siglo ni Karma Lingpa.
May tradisyon, at pagkatapos ay may mga iskolar. Ipinapahiwatig ng iskolar na pangkasaysayan na ang gawain ay may ilang mga may-akda na sumulat nito sa loob ng maraming taon. Ang kasalukuyang teksto ng mga petsa mula ika-14 o ika-15 siglo.
Pag-unawa sa Bardo
Sa kanyang komentaryo sa Bardo Thodol, ipinaliwanag ng yumaong Chogyam Trungpa na ang bardo ay nangangahulugang "puwang, " o pagitan ng pagsuspinde, at ang bardo ay bahagi ng aming sikolohikal na make-up. Ang mga karanasan ni Bardo ay nangyayari sa amin sa lahat ng oras sa buhay, hindi lamang pagkatapos ng kamatayan. Ang " Bardo Thodol" ay mababasa bilang gabay sa mga karanasan sa buhay pati na rin isang gabay sa oras sa pagitan ng kamatayan at muling pagsilang.
Sa kanyang akda na Luminous Emptiness, sinabi ng scholar at tagasalin na si Francesca Fremantle na "Ang orihinal na bardo ay tinukoy lamang ang panahon sa pagitan ng isang buhay at sa susunod, at ito pa rin ang normal na kahulugan nito kapag nabanggit nang walang anumang kwalipikasyon." Gayunpaman, "Sa pamamagitan ng pagpapabuti ng higit pang pag-unawa sa kakanyahan ng bardo, maaari itong mailapat sa bawat sandali ng pag-iral. Ang kasalukuyang sandali, ngayon, ay isang patuloy na bardo, palaging sinuspinde sa pagitan ng nakaraan at hinaharap."
Ang Bardo Thodol sa Buddhist ng Tibet
Ang Bardo Thodol ay ayon sa kaugalian na binabasa sa isang namamatay o patay na tao, upang siya ay mapalaya mula sa siklo ng samsara sa pamamagitan ng pakikinig nito. Ang patay o namamatay na tao ay ginagabayan sa pamamagitan ng mga engkwentro sa bardo na may galit at mapayapang mga diyos, maganda at nakakatakot, na mauunawaan bilang mga pag-iisip ng pag-iisip.
Ang mga turo ng Buddhist tungkol sa kamatayan at muling pagsilang ay hindi madaling maunawaan. Karamihan sa mga oras na ang mga tao ay nagsasalita ng muling pagkakatawang-tao, nangangahulugan sila ng isang proseso kung saan ang isang kaluluwa, o ilang kakanyahan ng isang indibidwal na sarili, ay nakaligtas sa kamatayan at muling ipinanganak sa isang bagong katawan. Ngunit ayon sa Buddhist na doktrina ng anatman, walang kaluluwa o "sarili" sa kahulugan ng isang permanenteng, integral, autonomous na pagkatao. Ang pagiging iyan, paano gumagana ang muling pagsilang, at ano ito na muling ipinanganak?
Ang tanong na ito ay sinasagot nang medyo naiiba ng maraming mga paaralan ng Budismo. Ang Tibetan Buddhism ay nagtuturo ng isang antas ng pag-iisip na palaging kasama natin ngunit napakaliit na kakaunti lamang ang nakakaalam nito. Ngunit sa kamatayan, o sa isang estado ng malalim na pagmumuni-muni, ang antas ng pag-iisip na ito ay nagiging malinaw at dumadaloy sa buong buhay. Sa metaphorically, ang malalim na kaisipan na ito ay inihahambing sa ilaw, isang daloy ng agos, o hangin.
Ito lamang ang pinakadulo ng mga paliwanag. Upang lubos na maunawaan ang mga turong ito kinakailangan ng maraming taon ng pag-aaral at kasanayan.
Sa pamamagitan ng Bardo
May mga bardos sa loob ng bardo na tumutugma sa tatlong katawan ng Trikaya. Inilarawan ng Bardo Thodol ang tatlong bardos sa pagitan ng kamatayan at muling pagsilang:
- Ang bardo ng sandali ng kamatayan.
- Ang bardo ng kataas-taasang katotohanan.
- Ang bardo ng pagiging.
Ang bardo ng sandali ng kamatayan
Ang " Bardo Thodol " ay naglalarawan ng isang paglusaw sa sarili na nilikha ng mga skandhas at isang pagkahulog sa labas ng realidad. Ang kamalayan na nananatiling nakakaranas ng totoong likas ng isip bilang isang nakasisilaw na ilaw o ningning. Ito ang bardo ng dharmakaya, all phenomena na hindi napagpasyahan ay walang mga katangian at pagkakaiba
Ang bardo ng kataas-taasang katotohanan
Ang " Bardo Thodol " ay naglalarawan ng mga ilaw ng maraming kulay at pangitain ng magagalit at mapayapang mga diyos. Ang mga nasa bardo ay hinamon na huwag matakot sa mga pangitain, na mga pag-iisip ng isip. Ito ang bardo ng sambhogakaya, ang gantimpala ng espirituwal na kasanayan.
Ang bardo ng pagiging
Kung ang pangalawang bardo ay nakakaranas ng takot, pagkalito, at hindi pagkilala, ang bardo ng pagiging nagsisimula. Lumilitaw ang mga projection ng karma na magiging sanhi ng muling pagsilang sa isa sa Anim na Kahulugan. Ito ang bardo ng nirmanakaya, ang pisikal na katawan na lumilitaw sa mundo.
Pagsasalin
Mayroong maraming mga pagsasalin ng " Bardo Thodol " sa pag-print at bukod sa mga sumusunod:
- Si WY Evans-Wentz (editor) na Lama Kazi Dawa-Samdup (tagasalin), " Tibetan Book of the Dead, " 1927, 1960. Ito ay kabilang sa mga unang pagsasalin ng Ingles at madalas na binanggit, bagaman ang ilan sa mga mas bago ay mas madaling mabasa.
- Ang Chogyam Trungpa at Francesca Fremantle, " Ang Tibetan Book of the Dead, " 1975. Ang komentaryo ni Chogyam Trungpa ay ginagawang isang mahusay na pagpipilian ang edisyon na ito.
- Si Robert A. Thurman (tagasalin), paunang salita ng Kanyang Kabalaan ng Dalai Lama, " Ang Tibetan Book of the Dead, " 1993. Ang mga salin ni Propesor Thurman ay laging mababasa at nakikisig.
- Si Graham Coleman (editor), Thupten Jinpa (editor), Gyurme Dorje (tagasalin), paunang salita ng Kanyang Kabalaan ng Dalai Lama, " Ang Tibetan Book of the Dead: First Kumpleto na Pagsasalin, " 2007. Ang buong " Siklo ng Mapayapa at Galit na Diyos, "ang ilan sa mga ito ay hindi lumitaw sa mga naunang pagsasalin.
