Ang Diamond Sutra ay isa sa pinakahahalagang teksto ng Mahayana Buddhism at isang hiyas ng relihiyosong panitikan sa mundo.
Ang Diamond Sutra ay isang maikling teksto. Ang isang karaniwang pagsasalin ng Ingles ay naglalaman ng 6, 000 mga salita, at isang average na mambabasa ay maaaring tapusin ito nang mas mababa sa 30 minuto, madali. Ngunit kung hihilingin mo ang sampung mga guro ng dharma kung ano ang tungkol dito, maaari kang makakuha ng sampung magkakaibang mga sagot, dahil ang Diamond ay sumasalungat sa literal na interpretasyon.
Ang pamagat ng sutra sa Sanskrit, Vajracchedika Prajnaparamita Sutra, ay maaaring magaspang na isinalin bilang "pagpuputol ng diyamante ng pagiging perpekto ng karunungan sutra." Sinabi ni Thich Nhat Hanh na ang pamagat ay nangangahulugang "ang brilyante na pumuputol sa mga pagdurusa, kamangmangan, ilusyon, o maling akala." Minsan tinatawag din itong Diamond Cutter Sutra, o ang Vajra Sutra.
Ang Prajnaparamita Sutras
Ang Diamond ay bahagi ng isang malaking kanon ng mga unang sutra ng Mahayana na tinatawag na Prajnaparamita Sutras. Ang Prajnaparamita ay nangangahulugang "pagiging perpekto ng karunungan." Sa Budhismo ng Mahayana, ang pagiging perpekto ng karunungan ay ang pagsasakatuparan o direktang karanasan ng sunyata (kawalan ng laman). Ang Heart Sutra ay isa rin sa Prajnaparamita Sutras. Minsan ang mga sutra na ito ay tinutukoy bilang "panitikan" o "karunungan" na panitikan.
Sinasabi ng alamat ng Mahayana Buddhist na ang Prajnaparamita Sutras ay idinikta ng makasaysayang Buddha sa iba't ibang mga alagad. Pagkatapos ay nakatago sila nang mga 500 taon at natuklasan lamang kapag handa nang matuto mula sa kanila ang mga tao. Gayunpaman, naniniwala ang mga iskolar na isinulat sila sa India simula sa unang siglo BCE at nagpatuloy sa loob ng ilang higit pang mga siglo. Karamihan sa mga bahagi, ang pinakalumang mga nakaligtas na mga bersyon ng mga tekstong ito ay mga salin na Tsino na mula sa unang bahagi ng unang milenyo CE.
Ang ilang mga teksto ng Prajnaparamita Sutras ay nag-iiba mula sa napakatagal hanggang sa napakaikli at madalas na pinangalanan ayon sa bilang ng mga linya na kinakailangan upang isulat ang mga ito. Kaya, ang isa ay ang Perfection of Wisdom sa 25, 000 Linya. Ang isa pa ay ang Sakdal na Karunungan sa 20, 000 Mga Linya, at pagkatapos ay 8, 000 linya, at iba pa. Ang Diamond ay Ang Sakdal ng Karunungan sa 300 Linya.
Madalas na itinuro sa loob ng Buddhismo na ang mas maikli na Prajnaparamita sutras ay mga distillation ng mas mahaba at na ang maikling at lubos na distilled na Diamond at Heart sutras ay huling isinulat. Ngunit maraming mga iskolar ang pinaghihinalaan na ang mas maikli na sutras ay ang mga mas matanda, at ang mas mahahabang sutra ay mga paliwanag.
Kasaysayan ng Diamond Sutra
Naniniwala ang mga iskolar na ang orihinal na teksto ng Diamond Sutra ay isinulat sa India ilang oras sa ika-2 siglo CE. Ang Kumarajiva ay pinaniniwalaang gumawa ng unang pagsasalin sa Intsik noong 401 CE, at ang teksto ng Kumarajiva ay tila isa na madalas na isinalin sa Ingles.
Si Prince Chao-Ming (501-531), isang anak na lalaki ng Emperor Wu ng Liang Dynasty, hinati ang Diamond Sutra sa 32 na kabanata at binigyan ang bawat kabanata ng isang pamagat. Ang divisyong ito ng kabanata ay napanatili hanggang sa araw na ito, bagaman ang mga tagasalin ay hindi palaging gumagamit ng mga pamagat ni Prince Chao-Ming.
Ang Diamond Sutra ay may mahalagang papel sa buhay ni Huineng (638-713), ang Anim na Patriarka ni Chan (Zen). Naitala sa autobiograpiya ni Huineng na noong siya ay isang kabataan na nagbebenta ng kahoy na panggatong sa isang pamilihan, narinig niya ang isang tao na nag-uulat ng Diamond Sutra at agad na napaliwanagan.
Ito ay pinaniniwalaan na ang Diamond Sutra ay isinalin mula sa Sanskrit papunta sa Tibetan sa huling bahagi ng ika-8 o unang bahagi ng ika-9 na siglo. Ang pagsasalin ay naiugnay sa isang alagad ng Padmasambhava na nagngangalang Yeshe De at isang iskolar ng India na nagngangalang Silendrabodhi. Isang mas matandang manuskrito ng Diamond Sutra ay natuklasan sa mga lugar ng pagkasira ng isang monasteryo ng Buddhist sa Bamiyan, Afghanistan, na isinulat sa isang wika ng Gandhara.
Ang Pinaka Pinakamahandang Petsa ng Daigdig ng Daigdig
Ang isang kumpletong scroll na naka-print na kahoy na lock ng Diamond Sutra, na may petsang 868 CE, ay kabilang sa maraming mga teksto na napanatili sa isang selyadong kuweba malapit sa Dunhuang, sa Lalawigan ng Gansu, China. Noong 1900, isang monghe na Tsino na si Abbot Wang Yuanlu, natuklasan ang selyadong pintuan sa yungib, at noong 1907, isang explorer ng Hungarian-British na nagngangalang Marc Aurel Stein ay pinahihintulutan na makita sa loob ng yungib. Pinili ni Stein ang ilang mga scroll nang sapalarang at binili ang mga ito mula sa Abbot Wang. Sa kalaunan, ang mga scroll na ito ay dinala sa London at ibinigay sa British Library.
Ito ay ilang taon bago nakilala ng mga iskolar ng Europa ang kahalagahan ng pag-scroll ng Diamond Sutra at natanto kung gaano ito katanda. Ito ay nakalimbag halos 600 taon bago inilimbag ni Gutenberg ang kanyang unang Bibliya.
Ano ang Tungkol sa Sutra
Inilalarawan ng teksto ang Buddha na tirahan sa halamanan ni Anathapindika na may 1, 250 monghe. Karamihan sa teksto ay tumatagal ng anyo ng isang dayalogo sa pagitan ng Buddha at isang alagad na nagngangalang Subhuti.
Mayroong isang karaniwang pananaw na pangunahin na ang Diamond Sutra ay tungkol sa impermanence. Ito ay dahil sa isang maikling taludtod sa huling kabanata na tila tungkol sa pagkadilim at kung saan ay madalas na nagkakamali bilang isang paliwanag sa 31 na mga enigmatikong kabanata na nauna rito. Ang sabihing ang Diamond Sutra ay tungkol lamang sa pagkadilim, gayunpaman, ay hindi ginagawa itong katarungan.
Ang mga talata sa Diamond Sutra ay tumutukoy sa likas na katangian ng katotohanan at aktibidad ng bodhisattvas. Sa buong sutra, inatasan tayo ng Buddha na huwag makagapos ng mga konsepto, maging ang mga konsepto ng "Buddha" at "dharma."
Ito ay isang malalim at banayad na teksto, hindi inilaan na basahin tulad ng isang aklat-aralin o manu-manong pagtuturo. Bagaman maaaring natanto ni Huineng ang kaliwanagan nang una niyang marinig ang sutra, sinabi ng iba pang magagaling na guro na ang teksto ay pinahayag ang kanilang sarili nang dahan-dahan.
Sinabi ng yumaong si John Daido Loori Roshi na noong una niyang subukang basahin ang Diamond Sutra, "It driven me crazy. Pagkatapos ay sinimulan kong basahin ito sa paraan ng iminumungkahi ng tagasalin, nang paisa-isa, hindi sinusubukang maunawaan ito, binabasa ito. Ginawa ko iyon nang mga dalawang taon. Tuwing gabi bago ako matulog ay basahin ko ang isang seksyon. Nakakainis kaya't matutulog ako. Ngunit pagkaraan ng ilang sandali, nagsimula itong magkaroon ng kahulugan. " Gayunpaman, ang "kahulugan" ay hindi intelektwal o konsepto. Kung nais mong tuklasin ang Diamond Sutra, inirerekomenda ang patnubay ng isang guro.
Maaari kang makahanap ng isang bilang ng mga pagsasalin ng iba't ibang kalidad sa online. Para sa mas malalim na pagtingin sa Diamond Sutra, tingnan ang "The Diamond That Cuts through Illusion" ni Thich Nhat Hanh; at "The Diamond Sutra" ni Red Pine.
